به گزارش خبرنگار مهر، محققان دانشگاه جان هاپکینز آمریکا در مطالعه خود به بررسی این موضوع پرداختند که کدامیک از فاکتورهای قابل درمان با بیماری ریوی بینابینی (ILD) مرتبط هستند؛ ILD گروهی نسبتاً نادر از اختلالات ناشی از زخم بافت ریه و التهاب ریه است.
این بیماری ممکن است منجر به آسیب پیشرونده، ناتوان کننده و غیرقابل بازگشت در ریه ها شود و معمولا بعد از تشخیص، فرد بیش از ۵ سال زنده نمی ماند.
اگرچه بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری ناشی از مواد سمی زیست محیطی نظیر گردوغبار ناشی از زغال سنگ یا آزبست است، اما ILD می تواند به دلیل اختلالات خودایمنی، عفونت ها، عوارض جانبی داروها و حتی برخی علل ناشناخته ایجاد شود.
در این مطالعه، محققان به بررسی اطلاعات پزشکی ۶۳۰۲ فرد با میانگین سنی ۶۲ سال در طول یک دوره ۱۰ ساله پرداختند. نمونه خون هر شرکت کننده برای اندازه گیری میزان ویتامین D گرفته شد. میزان ویتامین D کمتر از ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر، کمبود ویتامین Dتلقی شد. ۳۰ درصد شرکت کنندگان دچار کمبود این ویتامین بودند.
محققان برای ارزیابی ریه های شرکت کنندگان، از آنها سی تی اسکن قلب گرفتند؛ ۱۰ سال بعد از شروع مطالعه ۲۶۶۸ شرکت کننده تحت سی تی اسکن کامل ریه ها قرار گرفتند تا به وجود زخم در بافت ریه یا سایر ناهنجاری ها پی ببرند.
محققان مشاهده کردند شرکت کنندگانی که دارای کمبود ویتامین D بودند دارای تعداد بیشتر نقاط روشن در ریه شان بودند که بیانگر آسیب به بافت ریه است. داده ها نشان داد افراد دارای کمبود ویتامین D یا دارای میزان متوسط ویتامین D در خون شان، ۵۰ تا ۶۰ درصد بیشتر دارای ناهنجاری در اسکن کامل ریه شان بودند که می تواند نشانه اولیه بیماری ریوی بینابینی باشد.
به گفته محققان، میزان ویتامین D با سپری کردن ۱۵ دقیقه در روز در زیر نور خوشید یا گنجاندن مواد خوراکی سرشار از ویتامین D در رژیم غذایی نظیر ماهی های چرب، تخم مرغ، محصولات لبنی غنی شده، جگر گوساله، و قارچ Portobello تامین می شود.
