دکتر کمال حیدری، در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، در پاسخ به اینکه کشف اولین مورد ابتلا به آبله میمونی دقیقا چه روزی بود و چقدر زمان برد تا مشخص شود فرد به آبله میمونی مبتلا شده است، گفت:« شناسایی فرد مبتلا به آبله میمونی هفته گذشته صورت گرفت که وی ابتدا علایم کرونا از جمله سردرد و تب داشته که دو روز بعد از این علایم دچار دانه های تاول مانند و بثورات پوستی می شود که به پزشک متخصص مراجعه می کند و پزشک وی را به متخصصین مربوطه ارجاع می دهد و از وی تست و آزمایش های لازم گرفته می شود و نمونه را بلافاصله به آزمایشگاه مرجع می فرستند که تایید می شود فرد به آبله میمونی مبتلا شده است و ما هم بلافاصله آن را اعلام کردیم.»
وی در ادامه گفت:«از همان ابتدا به بیمار تاکید شد که خود را قرنطینه کند که همکاری خوبی در این زمینه داشت. اطرافیان فرد مبتلا هم بررسی شدند و خوشبختانه تاکنون هیچ مورد مشکوکی از افرادی که با بیمار در تماس بودند، مشاهده نشده است.»
وی در پاسخ به اینکه آیا امکان تست از افراد مشکوک به آبله میمونی در تمامی بیمارستان ها و مراکز درمانی وجود دارد؟، گفت:«تمام استان های کشور آمادگی لازم را دارند و اگر با نمونه مشکوکی مواجه شوند آن را به آزمایشگاه های مرجع ارجاع می دهند ولی به این صورت نیست که مانند روزهای ابتدایی شیوع کرونا افراد با کوچکترین علامتی بخواهند تست بدهند بلکه بعد از تشخیص متخصصین برای آزمایش اقدام می شود.»
وی درباره تولید واکسن آبله میمونی در کشور، گفت:« فعلا واکسن نیاز نیست و کشورهای دیگر هم برای این بیماری از واکسن استفاده نکرده اند. این بیماری مانند کرونا و آنفلوانزا شدید نیست و از طریق تماس خیلی نزدیک با فرد بیمار، انتقال بیماری صورت می گیرد و سرعت انتقال آن بسیار پایین است. آبله میمونی بیماری نگران کننده ای نیست و این بیماری خود به خود خوب می شود و درمان خاصی هم ندارد.»
وی در پاسخ به اینکه آیا پروتکل و محدودیت های خاصی برای کنترل این بیماری در نظر گرفته می شود، گفت:« خیر. راه کنترل این بیماری این است که افرادی که علایم مشکوک ابتلا به این بیماری را دارند باید به مراکز درمانی مراجعه کنند. افراد مشکوک به آبله میمونی باید از تماس با دیگر افراد خودداری کنند تا اگر مشخص شد به این بیماری مبتلا هستند دوره خود را طی کنند و مانع از شیوع این بیماری به دیگران شوند.»
وی افزود:« تعداد مرگ و میر در میان مبتلایان به این بیماری خیلی پایین است و بیماری نگران کننده ای نیست البته این به این معنی نیست که نسبت به این بیماری بی خیال باشیم و عادی انگاری کنیم. همکاران ما با قوت در اینباره آموزش می دهند و مراقبت های سندرومیک در جاهای مختلف انجام می گیرد اگر افراد دچار این بیماری شوند در سیستم بهداشت و درمانی کشور ثبت می شوند و آزمایشگاه های ما آمادگی لازم را برای تشخیص مبتلایان به این بیماری دارند.»
