این پرو هورمون در طی انتقال آکسونی به نوروهیپوفیز توسط آبشار آنزیمی متشکل از 4 آنزیم تجزیه می شود: 1-,AVP 2- نوروفیزین ,II 3- ,copeptin 4- سیگنال پپتید AVP: این هورمون مهم ترین هورمون در تنظیم تعادل اسموتیک بدن به واسطه تنظیم میزان باز جذب آب از کلیه ها می باشد. محرک های اصلی ترشح این هورمون دهیدراسیون یا افزایش اسمولاریته سرم و کاهش جریان خون می باشند. درد، استرس، خواب و عوامل شیمیایی مانند کاتکول آمین ها وآنژیوتانسین II محرک های دیگر ترشح این هورمون می باشند. این هورمون دارای سه نوع گیرنده v1a، v1b، v2 می باشد. شناخته شده ترین اندام های هدف این هورمون کلیه ها و عضلات صاف عروق می باشند اما گیرنده های این هورمون بر روی بافت ها و اندام ها ی دیگر نیز شناسایی شده است. copeptin: گلیکوپروتئین دارای 39 اسید آمینه می باشد و در c - ترمینالpre-pro AVP واقع شده است. عملکرد اصلی آن در خون ناشناخته باقی مانده است. میزان نرمال آن 1.7-11.25 pmol/L می باشد که در مردان نسبت به زنان بیشتر است و غلظت آن به سن و فیلتراسیون گلومرولی جز در افراد مبتلا به AMI بستگی ندارد. به دلیل این که کوپپتین به مقدار مساوی با AVP به داخل خون ترشح می شود؛ میزان آن مقدار تولید AVP را منعکس می کند. از آنجایی که نیمه عمر آن نسبت به AVP بالاتر است می تواند به عنوان جایگزینی برای اندازه گیری AVP باشد.