روش بررسی: این تحقیق، یک مطالعه بنیادی-کاربردی می ‌باشد که در آن از 38 رأس موش صحرایی بالغ نژاد ویستار (wistar) استفاده گردید. در سرم خون آن ها 17- بتا استرادیول، پروژسترون و تستوسترون با استفاده از کیت های بیوشیمیایی اندازه گیری گردید. نتایج با استفاده از آزمون های آماریt,،t زوج، آنالیز واریانس بررسی گردید. بحث: مطالعه ما نشان می‌ دهد که میزان تستوسترون در خلال 1 هفته پس از مصرف مورفین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری نشان می ‌دهد. این کاهش با افزایش مصرف مورفین تا هفته چهارم نیز ادامه دارد. بررسی ما نشان می ‌دهد که میزان هورمون در بین هفته‌ های اول و دوم، اول و سوم تفاوت معنی داری ندارد. میزان هورمون پروژسترون در حد فاصل هفته دوم نسبت به هفته اول مصرف مورفین کاهش معنی ‌داری نشان می ‌دهد (002/0 P<) ولی این مقایسه در موش‌ ها به تفکیک جنسیت بین هفته‌ های دوم و اول معنی دار نبود. ارتباط معنی‌دار بین مصرف مورفین و میزان استرادیول دیده نشد. نتیجه گیری: میزان هورمون تستوسترون با مصرف مورفین کاهش معنی‌ داری نشان می ‌دهد. این کاهش، قطعا با کاهش میل جنسی و قدرت باروری جنس نر ارتباط دارد. میزان هورمون پروژسترون با مصرف مورفین کاهش معنی ‌داری نشان می‌ دهد این کاهش می‌ تواند با وضعیت بارداری و حفظ و نگهداری جنین در این دوران ارتباط داشته باشد.