یکی از رانت هایی که در دوران تحریم اقتصاد مملکت را فلج می کند رانت ارز چند قیمتی است؛ اینکه همواره اینکار را می کنیم و دوباره اعلام می کنیم که شکست خوردیم؛ متاثر از حضور افراد ذینفع در درون ساختار های اجرایی و تصمیم سازی کشور است که سبب می شود که ظرف کمتر از شش ماه قیمت ها رشدی بیشتر از صد در صدی را پیدا کنند.

به گزارش سلامت نیوز بطور مثال همزمان در مجلس و دولت با ادعای نگرانی برای سلامت مردم و تامین دارو و تجهیزات چند میلیارد دلار پول با ارز مرجع ۴۲۰۰ تومنی معروف به ارز جهانگیری به وارد کنندگان تجهیزات پزشکی پرداخت می شود؛ لیست کالاهای مشمول حسب نفوذ جریانات مختلف تامین می شود و نهایتا وارد کننده با افتخار در نقش قهرمان ظاهر شده و اجناس را وارد می کند. اما بد نیست در حوزه ی تجهیزات پزشکی بررسی کنیم که چه اتفافات زیر پوستی رخ داده است.

۱_ ناگاه قوانین تغییراتی می کند و تصمیمی گرفته میشود که شرکتهای تولیدداخل به نام افزایش کیفیت مجبور می شوند؛ نشان CE اروپا را اخذ کنند وگرنه پروانه ی انها لغو می شود واین شرکتهای تولیدی را دچار مشکل میکند؟! اشتباه نکنید؛نشان CE اروپا را می شود حتی از بلغارستان هم گرفت و فقط یک پروسه ی کاملا اداری است و مزاحمت و بیشتر اجناس بنجل چینی هم این نشان را دارند؛ ایراد اساسی این است که اطلاعات مربوط به نحوه ی تامین مواد اولیه ی ما در اختیار دشمنان غربی ما قرار میگیرد و آنها شرکت های فروشنده ی قطعه به ما را شناسایی و هدف تحریم امریکا قرار می دهد و هیچ شرکتی حاضر به فروش قطعه به ما نخواهد شد.

۲_ تولیدکننده طبق تصمیم ستاد اقتصاد مقاومتی دولت باید ارز ده هزار تومانی برای واردات مواد اولیه برای تولید یک کالای مشخص بگیرد و برای همان کالا اما به وارد کننده ی کالا ارز ۴۲۰۰ تومنی پس تولید کننده با این شرایط شانسی برای رقابت ندارد.چرا که مشتری داخلی باید برای جنس داخلی پول بیشتری بدهد و این موجب تغییر نظر مشتری می شود و تولید آسیب می بیند.

3_ ادارات تجهیزات پزشکی و پشتیبانی وارد دستورالعمل نویسی می شوند و پروتکل مثلا الزامات خرید را می نویسند؛بسته به نفوذ شرکت ها و میزان سفرهای خارجی و اشانتیون ها این الزامات به گونه ای طراحی می شود که قوانین هم به کام وارد کننده تغییر نموده و...‌ همان اعتبار کاغذی قانون در حمایت از تولید داخل نیز پایمال میشود.

4_ اما تولید کنندگان مشکلهای دیگری نیز دارند؛ رانت سود ارز ۴۲۰۰ تومنی برای وارد کننده ها به حدی بالاست که در شرایط تحریم هم میتوانند کارشناسان را شارژ کرده و تحت عنوان مشاوران خرید و... نظرات انها را در بیمارستان ها نیز به نفع خود تغییر دهند؛اما اگر گمان کردید مشکلات در همین جا ختم می شود بازهم در اشتباه هستید.

5_وارد کننده با خیال راحت ارز ۴۲۰۰ تومنی می گیرد و با تولید کننده ی خارجی بر سر قیمت ارزی توافق می کند همان قیمت توافقی را به اداره کل تجهیزات پزشکی اعلام می کند؛احتمال اعلام قیمت های بالاتر به دلیل ناتوانی اداره کل تجهیزات پزشکی در کنترل قیمت واقعی به راحتی وجود دارد و وارد کننده اگر بخواهد به راحتی ارز مازاد را از تولید کننده ی خارجی گرفته و در بازار ازاد با قیمت ۱۳ هزار تومان می فروشد و مفت از این رانت بهره می برد. اما تولید کننده ی داخلی می بایست تا قیمت پیچ هر کالا را به ریز قیمت به اداره کل تجهیزات پزشکی اعلام و قیمت خود را به تایید برساند و... اما واقعا مشکل به همینجا ختم می شود،خیر!

6_ تولید کننده برای تامین نقدینگی نیاز به بانک دارد آنهم از نوع بانکداری بدون ربا که سودش بر خلاف بانکداری با ربا که ۱ الی۲ درصد است،خیلی قانونی تا پنجاه درصد هم می رسد که با جریمه ی دیر کرد به صد ۱۰۰% هم می رسد.

در واقع سیستم دولتی کشور تمام تلاش خود را برای مرگ تولید انجام داده و اگر تولید نمرده مقصر دولت نیست و این به جان سختی تولید ما بر می گردد!

اکنون سوال این است که ستاد اقتصاد مقاومتی و نهادهای نظارتی و مجلس با توجه به تجربه ی تحریم قبلی در این سالها جز افزودن به مشکلات چه برای تولید کننده ی داخلی به ارمغان اورده اند جز زیان! پس لبیکها به ندای رهبری معظم انقلاب در کجا عینیت یافته؟
آیا نمی شد:
۱_ به جای اختصاص ارز به ۳۵ قلم کالا؛ ابتدا فراخوان به تولید کنندگان داد که تا چه حد می توانند برای این رفع نیازهای کشور تعهد بدهند و بعد تصمیم گرفت
۲_ نمی شد با حذف CE اطلاعات شرکت ها را به اروپایی ها نداد؟!
۳_ حالا که پول نفت ما در هند و چین مانده و دچار محدودیت منابع هستیم؛به جای واردات کالا؛ مواد اولیه ی نشان دار تحت نظارت اداره کل تجهیزات پزشکی و مورد نیاز تولید داخل وارد کرد و ارزش افزوده و اشتغال ایجاد کرد؟