کرونا تا چه دمایی زنده می‌ماند؟
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: ویروس کرونا نسبت به تغییرات درجه حرارت چندان حساس نیست؛ تحقیقات نشان داده است این ویروس تا دمای ۶۰ درجه سانتی گراد نیز زنده می‌ماند.
به گزارش سلامت نیوز ، حمید سوری دکتری تخصصی اپیدمیولوژی با اشاره به اثر درجه حرارت روی میزان فعالیت ویروس کووید ۱۹، توضیح داد: بهترین شرایط برای فعالیت ویروس کرونا، بین منفی چهار درجه تا حدود ۱۵ درجه بالای صفر است.
وی درباره روند اپیدمی کووید ۱۹در فصل تابستان گفت: ویروس کرونا نسبت به تغییرات درجه حرارت چندان حساس نیست، یعنی تحقیقات نشان داده ویروس تا دمای ۶۰ درجه سانتی گراد نیز زنده می‌ماند؛ بنابراین نباید امیدوار بود که با پنج یا ۱۰ درجه گرم شدن هوا در وضعیت اپیدمی تغییر چندانی حاصل شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان اینکه با بالارفتن دما به تدریج از میزان فعالیت ویروس کاسته می‌شود، ادامه داد: این ویروس تا ۶۰ درجه سانتی گراد نیز ممکن است تا ۲۰ درصد فعالیت داشته باشد، اما فعالیت آن تقریبا در دمای حدود ۹۰ تا ۹۵ درجه سانتی گراد خاموش می‌شود.
وی گفت: به همین خاطر استفاده از اتو برای لباس‌ها می‌تواند عامل بیماری‌زایی را از بین ببرد، اما بعید به نظر می‌رسد که تغییرات فصلی اثر خاصی روی روند اپیدمی داشته باشد؛ البته ممکن است سرعت و شدت اپیدمی را تا حدی تحت تاثیر قرار دهد.
این اپیدمیولوژیست تاکید کرد: بهترین شکل ممکن برای مهار اپیدمی کشف واکسن است؛ به همین خاطر است که در حال حاضر اکثر کشورهای پیشرفته عمده انرژی خود را معطوف تولید واکسن کرده‌اند و بعید به نظر می‌رسد زودتر از یک سال و نیم دیگر واکسن در اختیار بشر قرار گیرد.
سوری یادآور شد: متاسفانه به نظر می‌رسد در جامعه یک خوش خیالی ایجاد شده است و مردم به زندگی عادی خود بازگشته‌اند که این مسأله بسیار خطرناک است.
وی ادامه داد: در ژاپن شهرهایی هستند که مردم به زندگی عادی خود بازگشته‌اند اما نتیجه آن بازگشت مجدد اپیدمی با کشت و کشتاری وسیع تر بوده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاکید کرد: بنابراین خوش خیالی و خوش پنداری که در جامعه باعث بازگشت به روال زندگی عادی شده است بسیار خطرناک است و باید با نظارت کافی، تشدید و تقویت اجرای مقررات طرح فاصله گذاری هوشمند و توجه ویژه به گروه‌های پرخطر و آسیب پذیر مانند سالمندان، دیابتی‌ها و افراد دچار فشارخون، اپیدمی را کنترل کرد.
سوری درباره شرایط ایجاد اپیدمی در جوامع، اظهار کرد: برای ایجاد یک اپیدمی در جامعه، باید 6 شرط وجود داشته باشد و در صورت عدم وجود هر یک از این بخش‌ها اپیدمی رخ نمی دهد و برای مقابله با اپیدمی نیز باید کاری کنیم که یک یا چند یک از این شروط حذف شوند.
این اپیدمیولوژیست درباره عوامل ایجاد اپیدمی، توضیح داد: یکی از این عوامل، عامل بیماری‌زاست و تا زمانی که وجود نداشته باشد، اپیدمی رخ نمی‌دهد؛ پس برای پیشگیری از اپیدمی باید عامل بیماری زا را از بین ببریم.
وی، وجود یک مخزن یا منبع بیماری را از دیگر شروط لازم برای ایجاد اپیدمی عنوان کرد و گفت: منبع یا مخزن کووید ۱۹ انسان‌ها هستند و تاکنون ثابت نشده است که این بیماری از طریق حیوانات نیز منتقل شود.
سوری ادامه داد: سومین عامل در ایجاد اپیدمی این است که راه خروج عامل بیماری‌زا از مخزن فراهم باشد که در مورد کووید ۱۹ راه خروج عطسه، سرفه و ترشحات است.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی راه انتقال عامل بیماری‌زا را از دیگر عوامل لازم برای ایجاد اپیدمی عنوان کرد و افزود: راه انتقال در برخی از بیماری‌ها ممکن است یک حشره باشد، اما در مورد کووید ۱۹ هنوز ثابت نشده است که حشرات یا بندپایان و یا مواد غذایی عامل انتقال بیماری باشند.
این اپیدمیولوژیست راه ورود عامل بیماری‌زا به بدن میزبان جدید را از دیگر ملزومات ایجاد اپیدمی معرفی کرد و گفت: راه ورود عامل بیماری‌زا در کووید ۱۹ از طریق تماس مستقیم و همچنین عدم محافظت بهداشتی کافی است.
وی درباره آخرین لازمه ایجاد اپیدمی توضیح داد: افراد جامعه باید حساسیت و استعداد کافی را برای ابتلا به بیماری داشته باشند، یعنی اگر همه افراد جامعه در برابر بیماری مقاوم باشند اپیدمی به وجود نمی‌آید، اما در شرایط فعلی همه آحاد بشری در برابر کووید ۱۹ در معرض ابتلا به بیماری قرار دارند؛ البته در برخی گروه ها مانند کودکان شانس ابتلا کمتر و در برخی گروه‌ها بیشتر است.
سوری یادآور شد: برای پیشگیری از اپیدمی با استفاده از اپیدمی تعداد افراد حساس در برابر بیماری را کمتر می‌کنیم تا آمادگی طبیعی برای ابتلا به بیماری در جامعه کاهش یابد و در صورت عدم دستیابی به واکسن، این کاهش آمادگی برای ابتلا به شکل طبیعی به وجود می‌آید؛ مانند زمانی که در قرون وسطا بیماری آنقدر شیوع می‌یافت که دیگر فرد حساسی در جامعه باقی نمی‌ماند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اقدامات لازم برای کنترل اپیدمی‌ها را مداخله در این عوامل عنوان کرد و افزود: یکی از کارهایی که برای جلوگیری از گسترش اپیدمی می‌توان انجام داد، کاهش درجه تماس افراد مبتلا با افراد حساس از طریق جلوگیری از ایجاد تراکم جمعیت و شلوغی است.
وی جلوگیری از ورود افراد مبتلا به جامعه و جلوگیری از خروج آنان از مناطق آلوده با اقداماتی همچون قرنطینه و همچنین فاصله گذاری اجتماعی را از دیگر راه‌های کاهش اپیدمی عنوان کرد و گفت: با انجام این اقدامات زنجیره انتقال قطع شده و احتمال گسترش بیماری کاهش می یابد.