اولین داروی تاخیری ابتلا به دیابت نوع یک تایید شد
برای اولین بار سازمان غذا و داروی ایالات متحده دارویی را تایید کرد که می‌تواند شروع دیابت نوع یک را به تاخیر بیندازد.
به نقل از یاهو، تپلیزوماب پادتن مونوکلونال با نام تجاری تی‌زیلد(Tzield) به صورت تزریق داخل وریدی تجویز می‌شود و این تزریق در آزمایش‌های بالینی نشان داده که شروع دیابت نوع یک وابسته به انسولین را برای بیماران دارای نشانگرهای خودپادتن در معرض خطر اولیه بیش از ۲ سال به تاخیر می‌اندازد، با این امید که برای برخی شروع آن را حتی بیشتر به تاخیر بیندازند.
دکتر جان شارتز، مدیر بخش دیابت، اختلالات چربی و چاقی در مرکز ارزیابی و تحقیق داروی سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA)، می‌گوید: تایید امروز یک گزینه جدید درمانی مهم برای بیماران خاص در معرض خطر را اضافه می‌کند. ظرفیت این دارو به تاخیر انداختن تشخیص بالینی دیابت نوع یک را ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها بدون بار بیماری برای بیماران فراهم کند.
داروی تی‌زیلد(Tzield) برای به تاخیر انداختن شروع مرحله سوم دیابت نوع یک در بزرگسالان و کودکان هشت سال و بالاتر که در حال حاضر دیابت نوع یک مرحله ۲ دارند، تایید شد. تصور می‌شود که این دارو حمله بدن به سلول‌های تولیدکننده انسولین خود را کاهش می‌دهد؛ بنابراین زمان بیشتری برای افراد قبل از وابستگی به انسولین دارویی فراهم می‌کند.
این دارو برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک وابسته به انسولین، افراد مبتلا به پیش‌دیابت نوع ۲ یا مبتلایان به دیابت نوع ۲ مناسب نیست.
دکتر مارک اس اندرسون، مدیر مرکز دیابت دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو نیز اظهار کرد: این تایید نقطه عطفی برای درمان و پیشگیری از دیابت نوع یک است. تا به حال تنها درمان واقعی برای بیماران یک عمر جایگزینی انسولین بوده است. این درمان جدید فرآیند خودایمنی را که منجر به از دست دادن انسولین می‌شود، هدف قرار می‌دهد و به متوقف کردن آن کمک می‌کند.
دیابت نوع یک، بیماری خودایمنی مزمن است که در آن لوزالمعده، انسولین یعنی همان هورمون حیاتی که مسئول کنترل میزان گلوکز در جریان خون بدن است را تولید نمی‌کند. افراد مبتلا به دیابت نوع یک گلوکز را افزایش می‌دهند که برای زنده ماندن نیاز به تزریق واکسن انسولین یا استفاده از پمپ انسولین دارند.
کسانی که سابقه خانوادگی دیابت نوع یک دارند یا نگران ابتلا به این اختلال هستند، می‌توانند آزمایش خون را از طریق آزمایشگاهی که قادر به شناسایی خودپادتن است، انجام دهند. نتایج مطالعات نشان داده که ۷۵ درصد از افراد دارای این نشانگرهای تشخیصی اغلب در عرض پنج سال و به طور تقریبی ۱۰۰ درصد در برخی از مراحل زندگی خود به انسولین وابسته می‌شوند.
در سال ۲۰۱۹ حدود ۲۸.۷ میلیون نفر در تمام سنین در سراسر ایالات متحده یا ۸.۷ درصد از جمعیت این کشور مبتلا به دیابت تشخیص داده شدند؛ از جمله ۱.۶ میلیون بزرگسال ۲۰ ساله و بالاتر که گزارش کردند هم دیابت نوع یک دارند و هم از انسولین استفاده می‌کنند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده سالانه حدود ۶۴ هزار نفر در سراسر این کشور مبتلا به دیابت نوع یک وابسته به انسولین تشخیص داده می‌شوند.