باکتری های روده می توانند اثربخشی ایمونوتراپی سرطان را افزایش دهند

مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که پزشکان ممکن است بتوانند از باکتری‌های روده برای تقویت برخی درمان‌های ایمونوتراپی استفاده کنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مدیکال نیوز تودی،‌ محققان بررسی کردند که چگونه باکتری های روده بر اثربخشی درمان با مهارکننده بازرسی ایمنی (ICI) در موش ها تأثیر می گذارد.

آنها دریافتند که ICI ها به باکتری های روده خاصی اجازه می دهند تا به مکان های تومور بروند، جایی که سیستم ایمنی را برای کشتن سلول های سرطانی فعال می کنند.

مهارکننده های ایمن با منبع مطمئن (ICIs) نوعی ایمنی درمانی هستند. آن‌ها با مسدود کردن پروتئین‌های خاصی که عملکرد سیستم ایمنی را تعدیل می‌کنند، مانند CTLA-4 یا PD-1، کار می‌کنند، بنابراین «نقص های» سیستم ایمنی را از بین می‌برند تا بتواند از شر سلول‌های سرطانی خلاص شود.

با این حال، تا نصف بیماران مبتلا به سرطان به درمان‌های ICI پاسخ نمی‌دهند. تعداد فزاینده ای از مطالعات نشان می دهد که میکروبیوم روده ممکن است در اثربخشی درمان ICI نقش داشته باشد.

تحقیقات نشان می‌دهد که موش‌هایی که فاقد میکروبیوتای روده هستند یا تحت درمان با آنتی‌بیوتیک هستند، کمتر به ICI پاسخ می‌دهند. مطالعات همچنین نشان می دهد که جایگزینی میکروبیوتا از طریق پیوند مدفوع ممکن است پاسخ ICI را افزایش دهد.

هنوز مشخص نیست که کدام باکتری روده برای افزایش پاسخ ICI مؤثرتر است و چگونه باکتری های روده پاسخ ایمنی را بهبود می بخشد.

ICI و باکتری های روده

اخیراً محققان بررسی کردند که چگونه تنوع باکتری های روده بر اثر ICI در مدل موش ملانوما تأثیر می گذارد.

آنها دریافتند که درمان ICI باعث التهاب در سیستم گوارشی می شود و به باکتری ها اجازه می دهد روده ها را ترک کرده و به غدد لنفاوی نزدیک تومورها حرکت کنند، جایی که سلول های ایمنی را فعال می کنند.

از آنجایی که تحقیقات زیادی در مورد بررسی تأثیر میکروبیوم روده بر سیستم ایمنی وجود دارد، این توضیح جدیدی در مورد اینکه چگونه ایمونوتراپی ممکن است در خارج از دستگاه روده کار کند، ارائه می دهد.

علاوه بر این، اثر مضری را که آنتی بیوتیک ها ممکن است در کاهش اثربخشی ایمونوتراپی با خنثی کردن باکتری های داخل دستگاه گوارش داشته باشند، نشان می دهد.

بررسی اثربخشی ICI

برای این مطالعه، محققان درمان ICI را روی موش‌های مبتلا به تومور ملانوما و بدون آن انجام دادند.

آنها دریافتند که درمان ICI باعث افزایش التهاب در دستگاه گوارش می شود که به باکتری های خاصی اجازه می دهد روده را ترک کرده و به غدد لنفاوی نزدیک تومور و همچنین محل تومور بروند. در آنجا، میکروب ها مجموعه ای از سلول های ایمنی را فعال کردند که سلول های تومور را از بین می برد.

محققان همچنین بررسی کردند که چگونه قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک ممکن است بر کارایی ICI تأثیر بگذارد. برای انجام این کار، آنها موش ها را با آنتی بیوتیک درمان کردند، سپس تومورهای ملانوما را در آنها کاشتند و یک هفته بعد آنها را با ICI درمان کردند.

آنها دریافتند که قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک باعث کاهش حرکت میکروبیوتای روده به غدد لنفاوی و کاهش سطح سلول های ایمنی می شود.

در نهایت، آنها بررسی کردند که آیا تجویز انواع مختلف باکتری می‌تواند اثر آنتی‌بیوتیک‌ها را بر اثربخشی ICI معکوس کند یا خیر. آنها دریافتند که درمان با اشریشیا کلی و انتروکوکوس فکالیس کارایی ICI را بهبود می بخشد.

پیامدهای بالینی

وقتی از دکتر که در مورد پیامدهای این مطالعه پرسیده شد، گفت که یافته‌ها این سوال را مطرح می‌کنند که آیا ممکن است راه‌های مستقیم‌تری برای ارائه درمان‌های پروبیوتیک به بیماران نسبت به روده‌ها وجود داشته باشد.

شاید دادن پروبیوتیک‌های خوراکی دقیق که مملو از چالش‌های لجستیکی زیادی هستند، مانند حفظ پیوند پایدار در روده انسان، که می‌تواند به راحتی با قرار گرفتن در معرض آنتی‌بیوتیک‌ها یا تغییر در رژیم غذایی از مسیر خارج شود، بهترین راه برای مدیریت میکروبیوت روده نباشد.

برای این منظور، او خاطرنشان کرد که آزمایشگاه او در حال حاضر در حال توسعه درمانی مشتق از میکروبی است که می تواند در خارج از دستگاه گوارش انجام شود.

منبع :سلامت نیوز