عوارض پوستی ناشی از مصرف داروها

آنتي بيوتيك ها شايع ترين داروهاي مسبب بروز واكنش ها ی پوستی مي باشند. اين واكنش ها در زنان شايع تر از مردان است و با افزايش سن ميزان بروز آنها افزايش مي يابد.

به گزارش ایفدانا، معاون غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی فسا در خصوص عوارض پوستی ناشی از مصرف برخی داروها گفت: بروز واكنش هاي دارويي نتيجه اجتناب ناپذير مصرف داروها مي باشد. ميزان شيوع واكنش هاي پوستي به دارو حدود 2% تا 3%  است و خوشبختانه فقط حدود 2% اين موارد شديد بوده و درصد اندكي منجر به مرگ مي شوند. حدود 80% واكنش هاي پوستي دارو، مربوط به دوز داروها می باشد. آنتي بيوتيك ها شايع ترين داروهاي مسبب بروز اين واكنش ها مي باشند. اين واكنش ها در زنان شايع تر از مردان است و با افزايش سن ميزان بروز آنها افزايش مي يابد.

دكتر صفورا محبي افزود: تشخيص عوارض پوستي داروها امري مشكل و نيازمند به كسب شرح حال كامل، دانش و مهارت لازم می باشد. درمان معمولا شامل قطع داروي مسبب و اقدامات نگهدارنده مي باشد. بعضي از عوارض پوستي ممكن است به حدي شديد باشند كه سبب مرگ شوند. گروه هاي خاصي از بيماران در ريسك بالايي  براي عوارض پوستي داروها قرار دارند، اين گروه ها عبارتند از بيماران با اختلال در سيستم ايمني، كودكان و بيماراني كه تعداد داروهاي مصرفي آنها زياد است. عمده ترين داروهايي كه واكنش هاي پوستي ايجاد مي كنند عبارتند از داروهاي ضد ميكروبي، داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي، عوامل شيمي درماني، ضد تشنج ها و داروهاي اعصاب و روان.

وی خاطرنشان کرد: بثورات شايعترين نوع واكنش هاي پوستي به دارو مي باشند كه تظاهرات باليني در اولين تماس با دارو طي مدت دو هفته پس از شروع مصرف و در مصرف هاي بعدي در طي چند روز بعد از شروع مصرف بروز مي كند. در اين واكنش پوستي به دارو،  معمولا سطح پوست در همه مناطق بدن به ويژه تنه و اندام ها به صورت قرينه درگير مي شوند و اغلب پوست ناحيه صورت سالم مي ماند. در بعضي از موارد اين ضايعات علي رغم ادامه مصرف دارو محو مي شوند اما در مواردي كه ضايعات با خارش همراه باشد احتمال برطرف شدن كمتر است. داروهايي كه بيشترين احتمال بروز بثورات را دارند عبارتند از پني سيلين ها، ضد التهاب هاي غير استروئيدي، سولفوناميدها.

دكتر محبي درخصوص بروز حساسيت به نور با مصرف  برخي از داروها تاكيد كرد و گفت: برخي از داروها با مصرف موضعي ممكن است موجب حساسيت به نور شوند مانند آنتي هيستامينها، آنتي سپتيك ها و ضد آفتاب ها. برخي داروها با مصرف خوراكي يا تزريقي ممكن است واكنش هاي حساسيت به نور ايجاد كنند مانند آميودارون، آنتي هيستامينها، گريزوفولوين، ناليديكسيك اسيد، داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي، فنوتيازين ها، تتراسايكلين، ضد افسردگي سه حلقه اي.

در اكثر مواقع واكنش به صورت آفتاب سوختگي شديد بعد از مصرف دارو و مواجهه با نور خورشيد خود را نشان مي دهد. در موارد شديد واكنش ها همراه با تاول است. معمولا بهبودي بعد از قطع دارو آهسته است و در بعضي موارد اين عارضه سال ها بعد از مصرف دارو ادامه مي يابد. تنها توصيه اي كه به بيماران مصرف كننده اين داروها مي شود اين است كه تركيبات ضد آفتاب را در تمام مناطقي كه احتمال مواجهه با نور آفتاب وجود دارد مصرف كنند.