محسن احدی، در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به مباحث مطرح شده درباره اختلالات تعادلی و سرگیجه در هجدهمین کنگره شنوایی‌شناسی ایران، گفت: سرگیجه یک احساس ناخوشایند بوده که می‌تواند ناشی از بیماری‌های مختلفی باشد و باعث می‌شود به بیمار احساس چرخش یا توهم حرکت دست دهد.
وی با بیان اینکه سرگیجه بیماری نیست بلکه نشانه یک بیماری است، افزود: این نشانه ممکن است به دلیل ناراحتی در سیستم عصبی مانند تومورها، سکته‌های مغزی و ام اس، بیماری‌های قلبی و عروقی مانند افت برون‌ده قلبی، تغییرات و افت ناگهانی فشار خون، بیماری‌های گوش داخلی از جمله مینیر، سرگیجه‌های وضعیتی خوش خیم، نوریت‌ها ولابیرنتیت‌ها، همچنین اختلالات سایکولوژیک و بیماری‌هایی که جنبه روانی دارند مثل اضطراب زیاد باشد.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، تصریح کرد: علاوه بر آن ممکن است مربوط به موارد سطحی دیگری مانند خستگی و گرسنگی باشد که سرگیجه موقت ایجاد می‌کند، به همین علت برای فردی که دچار سرگیجه می‌شود ممکن است مورد ساده پیش‌افتاده موقتی یا موضوع خیلی خاصی رخ داده باشد.
احدی تاکید کرد: کسانی که دچار سرگیجه می‌شوند اگر پیش از آن سابقه‌ای نداشتند حتماً باید به پزشک مراجعه کنند به خصوص اگر سرگیجه آنان طولانی بوده و بیشتر از چند دقیقه دوام داشته باشد که قدم اول معاینات قلبی و عروقی، قدم دوم معاینات نورولوژیک برای اطمینان از نبودن احتمال سکته و مشکلات مغز و سیستم عصبی است و پس از آن نیز معاینات گوش، حلق، بینی و ادیولوژی انجام می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: اگر عامل سرگیجه دو مورد اول نباشد، ممکن است علت آن بیماری گوش داخلی باشد بنابراین چیزی که به آن تأکید می‌شود این است که مردم هوشیار باشند و با ابتلاء به سرگیجه مضطرب نشوند. هرچند موضوعی است که نیاز به پیگیری دارد اما ممکن است مورد خیلی خطرناکی نباشد.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، یادآوری کرد: عوارض سرگیجه معمولاً بسیار شدید و بدحال‌کننده است و برای اغلب افراد ترسناک است اما ممکن است زمینه خیلی ترسناکی نداشته باشد، هرچند که باید معاینات انجام شود ولی در سرگیجه به خصوص سرگیجه‌های چرخشی که به صورت ناگهانی و شدید بروز می‌کنند، این احتمال وجود دارد که مربوط به بیماری‌های گوش داخلی باشد. بنابراین معاینه گوش، حلق و بینی و آزمایش‌های سرگیجه تحت نظر شنوایی‌شناس مسلط به این کار حتماً باید صورت گیرد.
احدی با بیان اینکه اگر بیماری مربوط به گوش داخلی باشد، با تشخیص آن روند درمان را مشخص می‌کنیم، افزود: در علائم اغلب بیماری‌های مربوط به گوش داخلی به تدریج بهبود ایجاد می‌شود اما به معنای بی توجهی به آن نیست بلکه برای کنترل علائم، حتماً در مرحله حاد آن نیاز به دارو درمانی است و پس از آن نیز اقدامات توانبخشی سرگیجه انجام می‌شود که شامل یک‌سری مانورها و درمان‌های حرکتی بوده و به مغز کمک می‌کند که با وضعیت دچار ضعف و آسیب‌شده کنار بیاید.
وی تأکید کرد: مؤثرترین روش درمانی بیماری‌های گوش داخلی که به صورت مزمن برای فرد باقی می‌ماند، توانبخشی و وستیبولار یا توانبخشی سرگیجه است که تازه‌های آن در هجدهمین کنگره شنوایی‌شناسی ایران مطرح شد و نسبت به دارو درمانی روش بسیار موثرتری بوده و در آن آسیب جانبی وجود ندارد.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران تأکید کرد: داروهای سرگیجه برای بیمار عوارض جانبی مانند بی‌حالی، خستگی، خواب‌آلودگی و کرختی ایجاد می‌کنند اما روش توانبخشی بدون عوارض جانبی است، همچنین تأثیر خود را زودتر نشان می‌دهد به همین دلیل نیاز است که بیماران دچار سرگیجه به آن توجه کرده و به پزشک مراجعه کنند، توانبخشی سرگیجه را بشناسند و بدانند با پیگیری این راهبردها و درمان‌های حرکتی حتماً نتیجه می‌گیرند.
احدی با اشاره به اینکه ممکن است پس از توانبخشی نیز این موضوع برای بیمار تکرار شود، یادآوری کرد: در بسیاری از بیماری‌ها می‌توان شرایط را کنترل کرد و در برخی نیز امکان درمان وجود دارد، بنابراین مراجعه به موقع، به شنوایی‌شناس مسلط، پیگیری درمان و مشارکت فعال در برنامه توانبخشی باید مورد توجه قرار گیرد.
