در مطالعه اخیر، رابطه بین میزان زینک بیماران کرونایی بستری شده در بیمارستان با روند پیشرفت بیماری مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز تودی، نتایج این مطالعه نشان داد که نرخ مرگ و میر در شرکت کنندگان با سطح زینک پایین در مقایسه با افراد دارای میزان زینک سالم ۲۱ درصد به ۵ درصد بود.
زمان بهبودی بالینی در بیماران دارای میزان سالم زینک تقریباً سه برابر کمتر بود.
بر همین اساس محققان نتیجه گرفتند که سطح زینک خون می‌تواند به پیش بینی عوارض و شدت بیماری مبتلایان به کووید ۱۹ کمک کند.
زینک (روی) عنصری کمیاب است که به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد و همچنین در مکمل‌های غذایی نیز موجود است. بدن انسان برای حفظ طیف وسیعی از عملکردهای بیولوژیکی به عنصر زینک نیاز دارد.
به عنوان مثال، صدها آنزیم برای عملکرد صحیح به زینک نیاز دارند. همچنین در سنتز پروتئین، سنتز DNA و تقسیم سلولی، ترمیم زخم و عملکرد ایمنی نقش دارد.
زینک دارای اثر ضدالتهابی و فعالیت ضدویروسی است. در نتیجه، کمبود آن ممکن است موجب کاهش هر دو پاسخ ایمنی ذاتی و تطبیقی شود.
در افراد مبتلا به عفونت ویروسی، مانند کروناویروس، سیستم ایمنی ذاتی اولین واکنش بدن برای جلوگیری از نفوذ و تکثیر ویروس قبل از آن است که سیستم ایمنی تطبیقی محافظت هدفمند خود را ایجاد کند.
محققان بیمارستان دل مار اسپانیا، تأثیر میزان زینک بدن و مکمل زینک را در توقف تکثیر کروناویروس در محیط آزمایشگاه بررسی کردند.
دکتر «رابرت گوری-فرناندز»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «زینک یک عنصر اساسی برای حفظ انواع فرآیندهای بیولوژیکی است و تغییر میزان آن باعث افزایش حساسیت به عفونت و افزایش پاسخ التهابی می‌شود. میزان زینک و مکمل آن ممکن است ابزارهای مفیدی برای مقابله با پاندمی کووید ۱۹ باشد.»
در این مطالعه، محققان داده‌های ۲۴۹ فرد بزرگسال بستری در واحد کووید ۱۹ بیمارستان را از ۹ مارس ۲۰۲۰ تا ۱ آوریل ۲۰۲۰ تجزیه و تحلیل کردند. میانگین سن شرکت کنندگان ۶۵ سال بود که ۵۱ درصدشان مرد بودند.
تقریباً ۲۳ درصد از شرکت کنندگان در هنگام پذیرش، میزان زینک خون شأن پایین بود. در شرکت کنندگان با میزان زینک پایین احتمالاً بیماری کووید ۱۹ شدیدتر بود و افزایش نشانگرهای التهابی (اینترلوکین -۶ و پروتئین واکنشی C) وجود داشت.
برای شرکت کنندگان با میزان زینک سالم، زمان بهبودی تقریباً سه برابر کمتر از کسانی بود که میزان زینک کمی داشتند: به ترتیب ۸ روز در مقابل ۲۵ روز.
مطالعه نشان داد که میزان مرگ و میر به ازای هر واحد افزایش در میزان زینک خون در هنگام پذیرش، ۶ درصد کاهش قابل توجهی دارد.
